Pelgrimeren

Pelgrimeren, een tocht voor het leven

Pelgrimstochten zijn wellicht zo oud als de mens zelf.
Mensen waren en zijn altijd onderweg naar een doel dat hen één zal maken met het aardse, de natuur, het goddelijke, het “zijn”.
De een doet dit figuurlijk, in geestelijke zin.
De ander doet dit letterlijk: daadwerkelijk in een tocht die ook alles in zich herbergt: heuvels en dalen, zon en regen, warmte en kou, honger en dorst, vriendschap en afwijzing.
Kortom: een levens-tocht, die iemand terugbrengt tot zijn eigen leven, zijn eigen ik, zijn eigen “zijn”.

Voor alle pelgrimstochten geldt dat men moed, hoop en doorzettingsvermogen nodig heeft.
Moed om de tocht te ondernemen met alle risico’s daaraan verbonden.
Hoop op dagelijks terugkerende nieuwe en waardevolle ervaringen.
Doorzettingsvermogen om deze, ook innerlijke, tocht te kunnen volbrengen.

‘s-Hertogenbosch, 12 oktober 1990.
J.Bluyssen,
voormalig bisschop van ‘s-Hertogenbosch

Hierboven staat het eerste deel van het voorwoord dat Jan Bluyssen, bisschop van ‘s-Hertogenbosch (1966-1984) schreef in het reisverslag van Ignaas Brekelmans, de Brabantse Pelgrim.
Ignaas liep in 1990 van Vlijmen naar Santiago de Compostella samen met Saartje, zijn ezelin.

Onderweg zijn

Als pelgrimeren het onderweg zijn is met moed, hoop en doorzettingsvermogen pelgrimeer ik al vijfenzeventig jaar.

Onderweg zijn in het leven, dat is pas een bedevaart, in dat licht is pelgrimeren, hiken en zwerven een pleziertje, een vakantie.
Zo benader ik pelgrimeren, zo leer ik dat ook anderen als wandeltrainer.

Je bent bevoorrecht als je wekenlang van huis kunt gaan om een pelgrimstocht te maken, als je de tijd hebt, als je het geld hebt.

Zo hebben wij onze tochten ervaren, als mensen die het geluk hebben te kunnen doen wat wij deden, niet als mensen die zich onderweg exponentieel verbeterden of groeiden.

Wij zijn in ons leven steeds onderweg geweest met moed, hoop en doorzettingsvermogen. Wij wensen eenieder zo’n levensweg

Pelgrims

Geboren in een bedevaartsoord, Maria-bedevaartplaats Elshout, was ik al vroeg bij pelgrimeren betrokken. Bij scouting assisteerden we bij processies en om onze kas te spekken verkochten we vlagjes en stalden fietsen tegen betaling bij de parochiekerk. Eind jaren vijftig en begin jaren zestig van de vorige eeuw was dat een winstgevende bezigheid. Zo ontmoetten we veel pelgrims

De laatste jaren onderweg hebben we ook veel pelgrims ontmoet.
Soms moet je bij hen wel eens tot tien tellen voordat je reageert, soms tob je een tijdje mee met de heftige verhalen die je hoort, soms kun je jezelf ergeren, soms heb je samen plezier.
Als je onderweg gaat zul je versteld staan van de verschillende soorten pelgrims. Oud en jong, prettig en vervelend, beschaafd en onbeschoft, meelevend en egoïstisch, het lijken net mensen.

Eerlijk is eerlijk, ik ben ook niet heilig en moet iets bekennen;
“Ik ben allergisch voor zelfverklaarde ECHTE pelgrims”.

Corry Onderweg

Drunen - Santiago de Compostella

Mijn tocht van Drunen naar Santiago is in drie etappes verlopen.
Ik heb er voor een deel een verslag van gemaakt, door op onderstaande button te klikken kun je het verhaal lezen dat ik geschreven heb op Wandelcentrum Online.

Jezelf goed voorbereiden

Als wandeltrainer heb ik eens een cursus rugzakwandelen gemaakt.
Op Wandelcentrum Online heb ik nu een serie blogs gemaakt die het voor belangstellenden mogelijk maakt blogs te lezen die deze informatie kostenloos delen.