Onderweg, Rustdag Saint Palais
Mauléon naar Saint palais met de bus
Rustdag Saint Palais
Van de bushalte naar het oude Franciscaner klooster was maar vijf minuten lopen. Mijn nieuwe slaapplek was zo gevonden, ik kon een mooie kamer voor mezelf krijgen.
Het was al snel duidelijk dat de bordjes verhangen waren.
Ik zat niet meer op een sportieve wandelroute, waar men het wel mooi vond dat ik in de richting van Santiago verder ging.
Ik werd als positieve uitzondering gezien.
Ik werd van pelgrim tussen de wandelaars, ineens wandelaar tussen de pelgrims.
Hier in Saint Palias was in één klap alles anders, hier waren uitsluitend pelgrims. Ze kwamen te voet, maar ook op de fiets en iedereen was op weg naar Santiago.
Saint Palais is ook een mooie startplaats voor de route over de Pyreneeën. Als je eerst twee dagen warm wilt lopen voor de klim is dit een gemakkelijk bereikbare startplaats.
Ik bleef een dag extra om bij te komen, deed een wasje, at in de stad een plat du jour en hielp bij de ontvangst van Sonja.
Een extra dag blijven kon alleen omdat het niet zo druk meer was, het is niet de gewoonte of de bedoeling een bed twee nachten achter elkaar te bezetten.
Weer in een klooster slapen
De auberge van Saint Palais is in een gewezen Franciskaner klooster.
Vrijwilligers van het Belgische Genootschap van Sint Jacob zijn er hospitallier.
Dat leidt tot komische situaties. Buiten kwam ik een Vlaamse pelgrim tegen die me de weg wees naar de ingang van de herberg en me meteen waarschuwde voor het feit dat de hospitallier van dienst een “Brusselaar” was die het verdomde om Vlaams te spreken.
Binnen trof ik een hospitallier die mij verschillende keren vroeg wat een Frans woord in het Nederlands was, want hij wilde ook Vlamingen en Nederlander zoveel mogelijk in hun eigen taal te woord staan. De arme man had alleen nooit Nederlands geleerd.
Contactgegevens:
Saint Palais (Donapaleu)
1 avenue de Gibraltar
Telefoon; 0033 5 59659077
e-mail: caminopa@hotmail.com
Plat du jour
Warm eten moet je in Frankrijk eigenlijk om twaalf uur doen.
De formule is simpel, je kuiert rond en kijkt waar het druk wordt. Waar gaat iedereen heen. Of het nu bouwvakkers zijn of vertegenwoordigers strak in het pak, alles gaat naar dat ene bekende en goede adres. Met enig observatievermogen heb je dat snel in de gaten.
Bestellen is simpel. Je doet mee aan de plat du jour, de dagschotel en kan kiezen tussen;
– voorgerecht en hoofdschotel
– hoofdschotel en dessert
– voor- en hoofdgerecht met dessert
Ik deed aan het hele menu mee en betaalde inclusief wijn en water € 12,00 voor een heerlijke maaltijd.
In de avond at ik in een ander restaurant a la carte lang niet zo lekker en al helemaal niet zo gezond.
En nog duurder ook.
Afscheid van Sonja
Mijn Camino-engel strandde in Saint Palais, tenminste zo voelde dat voor mij.
Sonja reisde al enkele dagen dezelfde route als ik.
Ik zag hoe ze met alle egards van auberge naar auberge gebracht werd en dat er steeds een oplossing voor overnachting was.
De hospitallier van de auberge in Saint Palais had geen vervoer, stond er alleen voor en wilde, net als alle andere herbergen, Sonja kwijt. Omdat ik Sonja het langste kende, kreeg ik de dankbare taak van camino-mantelzorger.
Organisator als ik ben, heb ik mijn opties gewogen. Omdat ik slechts een zeer gering deel van de Franse sociale voorzieningen ken, waren die opties beperkt.
Ik ben gearmd met Sonja naar het gemeentehuis gewandeld en heb daar aan de dienstdoende receptioniste uitgelegd dat Sonja hulp nodig had.
Voordat de dame in kwestie de situatie op waarde had ingeschat, heb ik met een zoen en een brede armzwaai afscheid genomen van een glunderende Sonja.
Ik heb nooit meer iets van mijn camino-engel gehoord.
Goede raad van een wandeltrainer
Omdat ik heilig ontzag heb voor bergen, je moet er over heen klimmen, besteed ik altijd voldoende tijd aan de planning van de aanlooproute. Of ik sla de bergen over, zoals in 2016, toen we van Pamplona naar Santiago liepen.
Veel mensen ondernemen een stressvolle reis vanuit hun warme bed thuis, in één dag, naar Saint Jean Pied le Port om de volgende dag de Pyreneeën over te steken. Liefst nog in één ruk naar Ronchevalles, de eerste stad in Spanje.
De kans op blaren, spierblessures en ander lijfelijk ongemak is levensgroot, ik heb daar al veel voorbeelden van gezien. Pak het daarom anders aan.
Als je naar Saint Palais reist, kun je rustig in twee dagen, licht stijgend en dalend, naar Saint Jean Pied le Port lopen. De afstand hak je dan in twee etappes van ongeveer 15 kilometer elk en je overnacht in Ostabat-Asme.
Omdat ik in Orisson een overnachting had gereserveerd en ik daarom maar één dag tijd had, ging ik 15 kilometer met de bus.